Daar ben ik blij mee. Ik woon in Nederland. Een land waar iedereen te eten heeft, een dak boven zijn hoofd heeft en waar we gewoon voor ons mening mogen uitkomen. Van dat laatste maken sommige mensen zelfs hun beroep. Ik voel me een bevoorrecht mens hier in Nederland. Waarbij ik niet voorbij ga aan de drama’s die sommige mensen ten deel valt. We hebben allemaal ons pad te gaan en niet alles is even fijn.
Bevoorrecht daar gaat deze blog over. Zegeningen tellen is iets wat ik regelmatig doe. Soort van mantra voor de ziel zo zie ik het. Ik heb niet alleen te eten, ik heb vaak ook lekker eten. Soms alleen en meestal met mensen van wie ik hou. Dat dak boven mijn hoofd is zeker niet verkeerd. Ik betaal er elke maand een flink bedrag voor, hoe mooi is dat, dat geld heb ik dus. Een auto die elke ochtend weer start en me brengt naar mijn afspraken. De één mooi, de ander minder mooi. En zo kan ik wel even doorgaan met mijn zegeningen. Het zijn er vele. Ik voel me een bevoorrecht mens.
Toch hebben wij als mens de neiging om te vergeten dat we bevoorrecht zijn. Klagen is ons niet vreemd. Het weer kan al aanleiding zijn voor chagrijnigheid. Ons druk maken om van alles en nog wat. Waarom de dingen niet gaan zoals we willen. Of we zijn ontevreden met ons leven. De ander doet niet zoals wij dat willen. We verdienen niet voldoende salaris. We kijken in de spiegel en zien een kilo teveel, of de rimpels die niet meer te stuiten zijn in het gezicht. Alles gaat hangen behalve ons tandvlees is zo’n gevleugelde hilarische uitspraak die hierbij hoort. Ontevreden over je baas, ontevreden over je man, ontevreden over …. Noem maar op.
Niets menselijks is ons vreemd. En af en toe even lekker klagen hoort daar bij. Mits je weet dat er eigenlijk geen reden is om te klagen. Ik was van de week bij een begrafenis van een dierbare lieve vriend. 61 jaar en zijn leven is voorbij. Weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Het leven is kort en kostbaar. En het verdriet groot als er een dierbare overlijdt. De worsteling over de sterfelijkheid van het leven is onontkoombaar. Deze week weer bijzonder helder. En in het verdriet zie ik de zon weer schijnen. Ik leef. Ik werk. Ik hou van. Ik heb alles wat ik nodig heb en ik ben een bevoorrecht mens. Jij ook?
Ik kan het niet zo verwoorden maar gelukkig beleef ik het wel, iedere dag weer!
Heel fijn Rudolf 🙂
Ik ook? Nou en of en ik realiseer het me elke dag!
Fijn Tineke. Hoe mooi kan het leven zijn! X