Tijdens coachgesprekken sprak ik met twee mensen die beiden herstellende zijn van een burn-out. Heb jij enig idee hoe lang iemand uit het arbeidsproces kan zijn bij een burn-out? Deze twee heren hadden beiden een werk gerelateerde burn-out volgens de arbo arts, waarvan één inmiddels meer dan een half jaar niet gewerkt had. Wat beide heren gemeen hebben is dat ze veel MOETEN (vooral van zichzelf), graag willen dat dingen gebeuren zoals zij denken dat het goed is (controle) en zij zich verantwoordelijk voelen. Met MBTI kan ik hier wel wat mee, maar dat is hier niet de boodschap.
Wat ik echter tegenkwam bij één van deze mensen was voor mij totaal nieuw, te weten mobbing. Een van de heren zijn burn-out is vooral te wijten aan dit fenomeen. Mobbing is pesten afgeleid van het woord: Mobb (maffia). Collega’s die pesten komt schijnbaar in bijna alle bedrijven of organisaties voor. Even zoeken op Google en ik vond er veel informatie over. In sommige bedrijven komt het meer voor dan in andere. Blijkbaar heeft zo’n bedrijf eigenschappen die het ontstaan van pestgedrag bevorderen. Of een leidinggevende die zich nauwelijks interesseert voor de individuele leden van zijn team. Bij weinig interesse voor je ondergeschikten, zal pestgedrag niet snel opmerkt worden. En zal hij of zij mensen op hun gedrag aanspreken? Ook in deze case is er sprake van een leidinggevende die niet heeft geïntervenieerd, ondanks diverse verzoeken van mijn klant. Resultaat een bijzonder lang ziekteverzuim. Hoe vervelend, voor werkgever. En een ziek mens die een vreselijke tijd achter de rug heeft.
Mijn klant vertelde me dingen waarbij mijn verbazing groot was. Welke verantwoordelijkheden werden hier niet genomen? En door wie niet? Zoveel tijd en energie wordt er gestopt in de strategie van de organisatie, cijfers, nieuwe klanten, producten, ontwikkeling enzovoort. En hoeveel tijd besteden we om te zorgen dat de werksfeer goed is? Open communiceren, feedback, elkaar aanspreken op gedrag. Maar zeker ook voor elkaar zorgen. Een praatje maken, de zogenaamde small talk. Het is de “smeerolie” voor ook de andere, meer serieuze gesprekken. En lachen. De meeste kinderen lachen de hele dag door, doen wij dat als volwassenen ook nog? Lachen is gezond, het liefst het hardst om jezelf, dat heet relativeren. Dat komt de sfeer ten goede en, niet geheel onbelangrijk, een verlaging van de kosten die het ziekteverzuim met zich mee brengt.
Dat mobbing bestaat, vind ik echt vreselijk. Ik zou zeggen, als jij in je omgeving iets dergelijks ervaart, grijp dan in. Breng het ter sprake en help elkaar. Leidinggevenden die dit soort gedrag goedkeuren, dan wel negeren, stel ik voor dat ze snel een ander baantje gaan zoeken. Zo’n 500.000 Nederlanders worden regelmatig gepest op het werk of ondervinden een andere vorm van ongewenst gedrag. Het leven is kort en kostbaar, dit kan toch niet waar zijn…