Wat als je eerder had ingegrepen? Voorkomen is beter dan genezen. Toch grijpen we vaak pas in als het al te laat is. Als iemand is uitgevallen, maanden wegblijft, en het hele team onder druk komt te staan. Mensen die zichzelf voorbijlopen. Die jarenlang ‘ja’ zeiden, terwijl hun lijf allang ‘nee’ riep. Die op zondag buikpijn krijgen bij de gedachte aan maandag. Die zijn uitgevallen – soms tijdelijk, soms voor langere tijd – omdat het werk te veel werd.

De cijfers uit de nieuwe Arbobalans van TNO liegen er niet om. Meer dan de helft van de werknemers verzuimde in 2023. En wie zich ziek meldt, blijft gemiddeld 8,2 dagen thuis. Bij psychische klachten loopt dat op tot 63 werkdagen. Tel uit je verlies – in geld, maar vooral in menselijkheid. Dit leidt jaarlijks tot 4,9 miljard euro aan verzuimkosten. Maar het gaat om méér dan cijfers. Het gaat om mensen die hun plezier verliezen. Zich niet meer veilig voelen. Zichzelf kwijtraken.

En die overbelasting komt lang niet altijd alleen door werk. Ook thuis spelen er vaak dingen mee – mantelzorg, relatieproblemen, jonge kinderen, financiële zorgen. Alles stapelt zich, tot het te veel wordt.

En eerlijk? Veel van deze situaties zijn te voorkomen. Niet enkel met een cursus mindfulness, maar met ruimte voor echte gesprekken. Heldere verwachtingen. Duidelijke grenzen. En vooral: een organisatiecultuur waarin je niet hoeft te wachten tot iemand uitvalt, om pas dan in te grijpen.

Ik weet dat het kan, want ik zie het ook gebeuren. Wanneer werkgevers het lef hebben om te investeren in preventie. In luisteren. In begeleiding die verder gaat dan symptoombestrijding.

Want wat als je eerder had ingegrepen? Misschien had je dan die waardevolle collega nog steeds op de werkvloer gehad.