IK BEPAAL. En het liefst heb ik dat jij dan reageert zoals ik dat wil. Het moet gaan zoals ik het heb bedacht. Ik wil mijn zin krijgen en ik doe dan ook de dingen zoals ik dat wil. Zoiets past bij het gedrag van een klein kind. Stampvoetend als het niet gaat zoals gewenst, dreinen, boos kijken of gewoon toch doen zoals bedacht. Ik bepaal zit waarschijnlijk verankerd in het hoofd. Een kind doet dit uit onmacht. Stijlflexibiliteit is nog niet ontwikkeld. Stijlflexibiliteit nog niet ontwikkeld?

Ook volwassen mensen willen graag dat het gaat zoals zij dat in gedachten hebben. Ook zij vinden het zeer aangenaam als jij dan reageert zoals gewenst. Helaas is dit niet altijd mogelijk. We leven immers niet in “lala” land. Het leven is niet te plooien, de dingen gaan zoals ze gaan. Het is wat  het is en je hebt er mee te dealen. Niet altijd gaan de dingen zoals jij dat wenst. Op je werk, in je gezin, bij je vrienden en in de wereld, kortom in jouw leven. Het enige constante in het leven is de verandering. We kunnen als mens daar van houden of niet, het gebeurt. En als de wereld verandert dan vraagt dat regelmatig ook wat anders van jou. Ook al heb je het liever bij het oude, of zoals jij het wenst. Vaak ben je gehecht aan dit denkpatroon en is stijlflexibiliteit niet iets wat je hierbij toepast.

Veranderingen in organisaties. Ik ken eigenlijk geen bedrijven waar het niet aan de orde is. De markt verandert, ontwikkelingen, nieuwe visie, product, klant, noem maar op. Veranderingen vragen vaak ander gedrag van de medewerkers. Vanuit visie (samen)werken. Samen gecommitteerd doelen realiseren. Ha ha, ook dat is “lala” land. Samenwerken of samen werken, het is niet eenvoudig. Meeste mensen willen immers bepalen hoe we het moeten doen. Zo deden we het altijd. Zo vind ik het fijn. Helaas past dit gedrag niet als je wilt samenwerken en bedenk eens wat het effect is op de ander van dit gedrag?

Met elkaar doelen bereiken vraagt om stijlflexibiliteit. Samenwerken vraagt dat je de ander helpt, dat je elkaar feedback geeft. In zichzelf redzame teams helpen de individuele medewerkers elkaar. Vanuit commitment elkaar aanspreken op gedrag en daar ook voor open staan. Als individu willen bepalen hoe alles moet verlopen (gebeurt nog weleens bij directief leidinggevenden) is niet meer van deze tijd. Het team wordt daar niet sterker van en ontwikkelt zich minder. Een zelfredzaam team leert samen en helpt elkaar.

Als mens groei je dus van “ik bepaal” naar “wij komen overeen en spreken elkaar daar op aan”