Je krijgt te horen dat het bedrijf waar je voor werkt afscheid van je gaat nemen. Reden kunnen heel divers zijn. Het zal je maar overkomen…. Bedrijfseconomisch is een veel voorkomende reden. Maar ook omdat jij niet meer de juiste match met de baan bent, de strategie van het bedrijf wijzigt en jouw profiel er niet meer bij past. Vele redenen te bedenken. De ervaring leert dat veel mensen die in zo’n situatie komen in onbalans raken. Kwetsbaar voelen. Werk neemt een groot deel van ons leven in beslag. Het zorgt voor invulling van je leven. Het zorgt ervoor dat je rekeningen kunt betalen. Maar ook, een functie hebben geeft je status. We ontlenen als mens identiteit aan vele externe dingen. En één daarvan is het hebben van een baan. Jij hebt niet een baan als secretaresse, consultant, ontwerper etc. Nee je BENT een secretaresse, consultant, ontwerper etc. En dat ben je dan ineens niet meer.
Is er iets te vergelijken met de pijn van dit verlies? Het onontkoombare verlies, het ongewilde, het gedwongen loslaten? Loslaten van zekerheden. Het lijkt wel een traumatische ervaring. Elisabeth Kübler-Ross heeft hierover boeken geschreven. Zij omschrijft een vijftal fasen die we als mens doorlopen na een traumatische ervaring om weer tot rust te komen. De fasen die zij benoemd zijn: ontkenning, boosheid, vechten, depressie en aanvaarding. En iedereen doet het op zijn eigen manier. Afhankelijk van je ervaringen in het verleden, van je omgeving, van je kansen op de arbeidsmarkt, van je eigen beeld, van … Er is niet één manier om dit goed te doen en er is ook niet één manier om mensen in deze situatie te helpen.
En met welk verhaal kom je thuis na zo’n mededeling op je werk? En hoe vertel je het je vrienden en kennissen. Eenmaal bekend in je omgeving zullen de goedbedoelde adviezen je zeker bereiken. Iedereen vindt iets en de meeste mensen hebben er geen moeite mee dat met je te delen. Vanaf de zijlijn is het altijd makkelijk advies geven. Echter …. jij gaat het ervaren en het is jouw ervaring. Laat je niet haasten en afleiden door adviezen waar je niets mee kunt. Neem de tijd om te herstellen. Ik geef mensen in deze situatie altijd het advies (uit ervaring) om met zichzelf afspraken te maken over hun tijdsinzet voor het zoeken naar een baan. Het helpt om bijvoorbeeld de ochtend te gebruiken voor de zoektocht naar een nieuwe baan en dan de middag te gebruiken voor hersteltijd. Hoe heerlijk is dat. Iets gezelligs doen: boek lezen, lekker sporten, met de kids naar de speeltuin, extra lekker koken. Of gewoon even niets.
De tijd nemen voor reflectie, zorgen voor jezelf en even niets. Dat gaat je helpen om weer een helder beeld te krijgen van de wereld en van jezelf. Vanuit deze positie is het eenvoudiger kansen te zien, is het leven aangenamer en ben je een betere gesprekspartner. En dat laatste is wel zo handig als je een sollicitatiegesprek hebt. En vergeet niet: goede tijden worden goede herinneringen en slechte tijden kunnen goede lessen worden …