Sommige verhalen van mensen zijn zo indrukwekkend dat ze “bij” me blijven. In de zin van dat ik er nog regelmatig aan denk. Mensen die hun weg zoeken zowel zakelijk als privé, maar het nog niet gevonden hebben. Persoonlijke verhalen, drama’s, ontwikkeling, liefde, de zoektocht naar de zin van het leven zeg maar. Het leven is prima, maar ze ervaren niet al te vaak geluk. Of sterker nog ze ervaren regelmatig ongeluk, zijn zelfs ontevreden. Hebben problemen, angsten, verdriet, onmacht  of lopen steeds tegen dezelfde problemen aan. Kan je mensen van advies voorzien in dit soort fasen van hun leven? Relativeren is namelijk vrij eenvoudig als het om onderwerpen gaat die ver van jouw bed staan. En vergeet niet dat jouw advies ook kan voortkomen uit je eigen overtuigingen, ideeën en referentiekader. Natuurlijk met de meest positieve intenties, daar twijfel ik niet aan, maar dan toch. Soms willen mensen helemaal niet geholpen worden of volstaat het door alleen naar ze te luisteren. Want is het niet fijn om je verhaal hardop te doen, even je hart te luchten.

Ieder mens krijgt in zijn leven de ruimte om te leren, dat is mijn overtuiging. Onze levenslessen noem ik dat altijd. De vraag is alleen wil je dat ook? Ben je klaar voor de volgende les? Ik lees op dit moment het Tibetaanse boek van leven en sterven van Sogyal Rinpoche. Ik las er het volgende in wat hier uitstekend bij past:

1. Ik loop door een straat. Er is een diep gat in het trottoir. Ik val erin. Ik ben verloren … ik ben radeloos.  Het is mijn schuld niet. Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.
2. Ik loop door dezelfde straat. Er is een diep gat in het trottoir. Ik doe alsof ik het niet zie. Ik val er weer in. Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben. Maar het is mijn schuld niet. Het duurt nog lang voordat ik eruit ben.
3. Ik loop door dezelfde straat. Er is een diep gat in het trottoir. Ik zie dat het er is. Ik val er weer in … het is een gewoonte. Mijn ogen zijn open. Ik weet waar ik ben. Het is mijn schuld. Ik kom er direct uit.
4. Ik loop door dezelfde straat. Er is een diep gat in het trottoir. Ik loop eromheen.
5. Ik loop door een andere straat.

We laten ons vaak leiden door onze vaste gewoonten en patronen. En soms is het nodig om dit heel vaak te doen, voordat je door hebt dat het ook anders kan. Een ander kan je erbij helpen, echter jij bent degene die het moet doen. Ik zeg altijd: gelukkig zijn is een keuze. Ik geloof daar echt in, echter ik kan me ook voorstellen dat het in sommige fasen van je leven niet eenvoudig is.  Ik vind het bovenstaande verhaal in Het Tibetaanse boek heel mooi omschreven en past bij mijn gevoel hierover. Het “stratenboek” van je leven, doe je voordeel er mee.